ΟΙ ΠΕΤΡΕΣ ΚΑΙ Ο ΠΟΤΑΜΟΣ

Κάποτε στην μακρινή Κίνα, δυο άνθρωποι προχωρούσαν στις αντίπερα όχθες ενός ποταμού, 
ένας δάσκαλος και και ο μαθητής του.

Η "εντολή" του δασκάλου, ήταν να παρατηρήσει ο νέος τις διαφορές μεταξύ των δυο πλευρών του ποταμού.... 
Κάθε τόσο ο μαθητής φώναζε από μακριά για  το τι διαφορετικό έβλεπε, στα δένδρα, στην άμμο, στα νερά, στις πέτρες της όχθης... 
Όταν έφτασε το μεσημέρι, ο μαθητής πήρε την βάρκα και πήγε στην πλευρά του δασκάλου....

Οι δυο άντρες τότε, άρχισαν να κουβεντιάζουν για το πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος στις δυο πλευρές του ίδιου ποταμού, μίλησαν για όσα είδαν...και η συζήτηση έφτασε και στις πέτρες...
τότε ο νέος είπε πως παρατήρησε τις πέτρες της κοίτης και όσες είναι στις μεριές που τις χτυπάει το νερό, να είναι στρογγυλεμένες, λείες, και πως κυλάνε  στα ορμητικά νερά χωρίς να προβάλουν σχεδόν καμία αντίσταση, 
το ενδιαφέρον του όμως είπε το τράβηξαν και κάποιες πέτρες κακοτράχαλες με κοφτερές πλευρές και γωνίες, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο σχήμα, που δεν τις έλεγες και όμορφες, μα που είχαν την "δύναμη" να αντιστέκονται στις βολές των νερών...

Ο δάσκαλος χαμογέλασε και ζήτησε από τον μαθητή να κάνει ένα παραλληλισμό τα όσα είδε, με την ζωή και την καθημερινότητα τους...

Ο μαθητής σκέφτηκε λίγο και μετά είπε πως... 
αρκούν δέκα μέτρα για να υπάρξουν δυο διαφορετικοί κόσμοι, πως τα νερά του ποταμού είναι η ίδια η ζωή 
και πως οι πέτρες είναι οι άνθρωποι...
"ΑΛΛΆ".... είπε, οι στρογγυλεμένες πέτρες, είναι οι μεγαλύτερης ηλικίας άνθρωποι, που η ζωή εξαφάνισε κάθε "γωνία",  κάθε τρόπο και θέληση αντίστασης στα όσα έρχονται και φευγουν...
Και οι άλλες...είπε... οι κακοτράχαλες πέτρες, είναι οι ΝΕΟΙ,  αυτοί που έχουν το κουράγιο να αντιστέκονται, να προσπαθούν και πολλές φορές να πετυχαίνουν να αλλάζουν ακόμη και την "ροή ενός ποταμού"...

Ο ΔΆΣΚΑΛΟΣ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ...


Οι δυο άνδρες συνέχισαν την κουβέντα τους και τότε ο δάσκαλος ρώτησε τον μαθητή ... 
Είναι η ζωή αυτή που αλλάζει τους ανθρώπους;;;...

(συνεχίζεται)